Το τέλος της ιστορίας

Η Ιστορία τελειώνει. Βασικά, μας έχει τελειώσει εδώ και δυο δεκαετίες σχεδόν, πότε ήταν που εκείνος ο Αμερικανός μπουρδόσοφος ανακοίνωσε περιχαρής - που θα του αυξάνανε τα αφεντικά του το αντιμίσθιο για τις πολύτιμες υπηρεσίες του, υποθέτω - 'το Τέλος της Ιστορίας'... Φυσικά, σε πείσμα του Φράνσες Φουκουγιάμα (και εκείνων που τον χρηματοδοτούν, βεβαίως βεβαίως) η Ιστορία δεν τέλειωσε, κάτι πονοκεφάλους είχε, κάτι ζαλάδες, της βρήκανε και κάτι πολύποδες, αλλά κατά τα λοιπά μια χαρά είναι, παίρνει τα χάπια της κανονικά και προσδοκεί ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος.
Αμήν.
Η Ιστορία λοιπόν συνεχίζεται. Γράφεται από τους σύγχρονους σκλάβους των ασιατικών sweat shops. Γράφεται από τους λατινοαμερικάνους που περνούν τη δική τους 'άνοιξη της σοσιαλδημοκρατίας' (τώρα, αν αυτή καταλήξει σαν την αντίστοιχη ευρωπαϊκή, με τους σοσιαλδημοκράτες να γίνονται δεξιότεροι των χριστιανοδημοκρατών... μένει να το δούμε). Γράφεται από τους φτωχούς ανά τη γη. Γράφεται από τα παιδάκια που έχουν ακόμη αρκετό τσαγανό για να επαναστατούν κατά της εξουσίας, γράφεται κι από λίγους εξ ημών των γηραιότερων, που δεν αφήνουμε τα χρόνια και τη βολή να μας καταβάλλουν.
Και θα συνεχίσει να γράφεται - και να σκάσει και ο Φουκουγιάμα(ς) και τα αφεντικά του.
Μη με παρεξηγείτε, ξύπνησα με γκρινιάρικη διάθεση σήμερα. Εχω να παραδώσω και ένα project μέχρι το μεσημέρι και εργάζομαι (όχι, δεν ΔΟΥΛΕΥΩ, δεν είμαι ΔΟΥΛΑΡΑ!) πυρετωδώς και είπα να κάνω ένα διάλλειμα για να γράψω κάτι στο Βλογ μου.
Πιστεύω ότι σύντομα - σήμερα, αύριο - θα ξεκινήσω να ανεβάζω (αναρτώ... πφφφφφ) κάποια άρθρα στο Βλόγ. Αντε, καλή ημέρα! Γράψτε κι εσείς τη δική σας ιστορία, μπορείτε!

Νάμαστε εδώ παρέααααααα...

Τι δουλειά έχω (κι) εγώ στη βλογόσφαιρα, θα ρωτήσετε. Και καλά θα κάνετε. Αλλά πρώτα, ακόμη καλύτερα θα κάνετε να ρωτήσετε ποιος είμαι γω. Alkiviades με τ' όνομα (κατά κόσμον Γιώργος, Γώγος, Γιώργαρος, Γιωργούλης, διαλιέχτε). Τι επαγγέλομαι? Γραφιάς, γενικώς και αορίστως. Α, μεταφράζω κιόλας. Γράφω και μεταφράζω. Και επιμελούμαι. Γενικώς, γραφιάς. Φρηλάνσερ, αυτή τη στιγμή (ας όψεται η οικονομική κρίση και η αδυναμία των μαγαζών να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες ενός 40χρονου γραφιά). 

Περνάμε λοιπόν στο κύριο ερώτημα: τι δουλειά έχεις εσύ εδώ πέρα, στην βλογόσφαιρα. Ε, τι δουλειά νάχω. Όπως και όλοι οι υποδέλοιποι, καμία δουλειά. Απλώς, κάνω κάτι που μου αρέσει να κάνω. Εξάλλου, γραφιάς είμαι, λίγο γράψιμο παραπάνω ποτέ δεν έβλαψε κάποιον.

Τι μπορείτε να περιμένετε σε αυτό το βλογ? Βασικά... λίγα πράματα. Εχω γράψει κάμποσα άρθρα, κυρίως στρατιωτικής ιστορίας, τα οποία σκοπεύω σιγά-σιγά να αναρτώ εδώ πέρα για να τα διαβάζετε. Τα άρθρα αυτά είναι δημοσιευμένα σε περιοδικά του χώρου, όχι τίποτε εργασίες οικιακές και για το γούστο μου (μονάχα) οπότε έχουν κάποια (υψηλά, θέλω να πιστεύω) στάνταρ. Επίσης, θα διαβάζετε τις ευφυείς μου παρατηρήσεις και σχόλια για την τρέχουσα κατάσταση, τις γκόμενες, το γάμο, την τρύπα του όζοντος και την κατάσταση της υφαλογενούς κρηπίδας του νοτίου ειρηνικού. Τέλος, μπορεί να στήσω καμιά στήλη που θα ανανεώνω όταν το θυμάμαι (κι έχω πολύ ασθενή μνήμη). 

Εχετε υπόψη το γνωστό μότο 'μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου'. Ε, κι εσείς, να δείτε τι θα κάνετε για το βλογ 'σας'. Διότι θέλω να πιστεύω ότι ένα κείμενο μετά τη δημοσίευσή του, γίνεται κτήμα πολλών, πραγματώνει την αναρχική κοινοκτημοσύνη ένα πράμα. Τι σας λέω τώρα, ε? Τες παν, αυτό που ζητάω εγώ (το βλογ σας!) από σας, είναι να συμμετέχετε. Να κάνετε παρατηρήσεις, συμπληρώσεις, ότι θέτε. Ανοιχτός είμαι. Ακόμη και σε καμάκι είμαι ανοιχτός - μόνο για κυρίες, φοβούμαι, οι κύριοι ασχοληθείτε με κανα πιπίνι και αφήστε με εμένα, γέρο άνθρωπο. 

Αυτά για αρχή... ελπίζω να κάνουμε καλή διαδικτυακή παρέα.